Andre personlige motsetninger med podcaster

Du må være konstant over tid

Du må være konstant over tid

Ikke lenge siden, Jeg snakket om ting Jeg rådet at dere bør du jeg gjorde som jeg er av dem som foreslår hva vi skal gjøre, fordi jeg ikke og bør, fordi her har jeg kommet til å gi et annet snakke om ting som ikke gir eksempel. (forstått?)

I en verden av podcast Det må være klart om en ting: Hvis du ønsker å bli hørt, Du har å si ting.

Det har vært en setning av dem som i fremtiden vil bli sitert i store konvensjoner :-D. Det er en truism, Jeg vet, men la oss se.

Plutselig en dag du våkner opp om morgenen og bestemmer du kommer til å spise verden, du vil lykkes i livet basert, si for eksempel, gjøre podcaster. Den allmektige har opplyst deg over natten (det eller ethvert stoff inge kvelden før), og du har sett med en mikrofon i hånden, journalist hat og ideen mest fantastiske vi har vært i stand til å ha etter ir…, Det har blitt opplyst av en Superior Entity.

Lenger, du brenner med ønske om å ha, sa, å sende meldingen. Du har midler, Du har tid…, 3, 2, 1, forward!

Og du gjør det første programmet, Jeg kunne ha vært bedre, men det har ikke vært dårlig, henge den, publikum, og du gir webcasting. Nå å hvile…

A descansar?!!! At ingenting, Følgende program må være forberedt, hva vi vil snakke, produsere pre-, forberede nødvendige materialer for opptak, tør en colgarlo, publisere og spre det. Ah! og ikke glem å overvåke ovenfor, du trenger å se hvordan den oppfører seg, hvis vi tar nedturer, hvis vi lytter, hvis du kommentere, Svar…

Faktum er at det er en tid når du spør: og alle for hva? Ta to eller tre programmer (eller ti eller tolv), te han escuchado tres personas (inkludert din partner og din mor), Ingen kommentarer, og du må forberede følgende program…, stadig føler seg mindre.

En av de tingene som det er noen enstemmighet i verden “podkaster” dette at vi lever, Det skal produseres på en måte som er forenlig innhold for å ha muligheten til å komme opp med noe alvorlig. Og ikke hvilken som helst innhold, du har å gi mitt beste i hvert program. Man, vi kan slakke av med én hver gang X (Vi vil ikke være strenge som Heartbreak Ridge), men folk forventer en viss kvalitet.

Denne kvaliteten måles i relevant innhold og en nesten perfekt rytme periodisitet: Hvis vi bestemmer oss for at vi vil publisere hver måned, Vi publisert hver måned; Hvis hver quience dager, Det er hver fjortende dag, hvis daglig, daglig.

Mangelen på periodisitet er mye straffet av lyttere, de kan tilgi deg “arytmier” i publikasjoner, si sønn “refans” “reincondicionales” ciborium fra dekk. O havet, de er så besatt av den kvaliteten du tilby dem i hvert program, du er i stand til å vente lenger enn avtalt.

Men generelt, ikke oppfyller publiseringsdato, ikke som lyttere og som forsyning vokser, muligheten for å finne noe de liker så mye som din, og også respektere dem tid, Det er ikke så lav at den settes ut av betraktning.

Som Raphael sier, Jeg er den: som ikke er publisert i gang, det tar mer enn nødvendig mellom program og program…, og at betalings, fordi jeg ikke kan løfte publikum når jeg mislykkes.

Etter det, Bare så du vet, hvis dere meteis i dette og ønsker å oppnå noe, du må ikke ta motet fra deg og produsere innhold.

Meget stor Besotes a tutti.

Podcastboy


La importancia de hablar bien

Voz, locución y micrófonos

Una de las características de la radiopre-podcasts”, era que se consideraba a este medio, un medio fugaz, esto es, que si no estabas atento, te perdías el mensaje. Efectivamente, si te daban un número de teléfono que te interesaba y, o no estabas atento o en ese momento se iba la emisión, te quedabas sin la información y todo era rasgarse las vestiduras y rechinar de dientes.

Ahora tenemos los podcaster, no nos preocupa demasiado no haber escuchado la información en el momento de su emisión porque sabemos que, lo normal, es que más tarde o más temprano, aparezca el programa en las páginas web de la emisora y podamos rescatar aquello que nos interesa.

Por otro lado, estamos acostumbrados a quehablando se entienda la gente”, me refiero a que cuando conversamos con gente, nuestros interlocutores tienen en su cerebro, una especie dedispositivo corrector de erroresque les permiten resolver ciertos fallos que a nosotros nos parecen imperceptibles o simplemente no somos conscientes de ellos.

¡Ay, amigo! Pero cuando nos enfrentamos al micro…, eso es otra cosa. Decía un gran profesor que conocí que: el micro es un cabrón, porque releja todo lo que decimos y no enmascara los fallos, es más, parece que los acentúa. A esto hay que añadir, sobre todo las primera veces que usamos esedispositivo diabólico”, la sorpresa que nos produce el oír nuestra voz por primera vez de forma extracorporea (o sea, fuera de nosotros mismos…, momento Iker Jiménez).

No apuesto porque seguro que perdería, pero por poco, aún así estoy casi seguro que tod@s los que nos hemos grabado alguna vez hemos dicho eso de: pero esa es mi voz? (dicho en estado de shock, ojos como platos y rojos como tomates), pués sí, , amig@ mi@, es tu voz, con ese sonido a trompeta desafinada que jamás hubieras pensado que tenías. Pero eso no es el principal problema, porque a eso se acostumbra uno. Es cuestión de grabarse, escucharse y tarde o temprano nos vamos haciendo a nuestro sonido (Hay gente que hasta llega a gustarse!!!), es mayor el problema de mantener un discurso claro y limpio a efectos de pronunciación. Dice Emma Rodero, que la voz es cuerpo y como tal hay que entrenarla. Debemos aprender a pronunciar, a mover, a utilizar perfectamente todos los elementos que están implicados en el uso de la palabra hablada. Aprovecho la ocasión para dejaros aquí el link a una página donde ofrecen cursos de podcast y de doblaje.

En cualquier caso, para mejorar nuestra pronunciación, lo ideal es practicar, practicar y practicar. Grabarnos, escucharnos y corregirnos. Man! Sería bueno saber de respiración, ejercicios de máscara facial, lectura avanzada…, pero poco a poco.

Seguiremos hablando de esto y de otras muchas cosas, hasta entonces, me voy a grabar para escucharme y, si me sale mal, corregirme.

Besotes grandes

Podcast boy


Blog o no blog

Blogs

Hoy en día, el fenómeno podcast se tiene que ver como algo global, no es, necesariamente, una herramienta aislada. Como la lechuga que combina excelentemente con huevo, patata, atún y espárragos…, para hacer una estupenda ensalada, el podcast combina perfectamente con el video online y con el blog para crear un solido medio de comunicación global. (El símil está un poco forzado, no? Ya me parecía, pero acabo de comer y fue lo primero que se me vino a la cabeza)

Hoy vamos a hablar del blog como elemento de apoyo a nuestro podcast. (Oye, que a lo mejor a ti te gusta más el podcast como apoyo del blog…, pués eso también es válido…, o el video online de principal y blog y podcast de apoyo!!!). En nuestro caso hemos decidido que el podcast va a ser el elemento principal de nuestro medio de comunicación. Reservamos para su contenido, temas y realizaciones poderosas. Lo mimamos y lo cuidamos como si fuera nuestro hijo, buscamos el mejor material y lo tratamos y editamos con cariño y amor de madre/padre, para que sea perfecto. Es nuestro hijo más querido.

Pero es bueno que lo apoyemos con un buen blog que le de marchamo de continuidad, que le aporte valor añadido, que le confiera poso de autoridad. (Fijaros si es bueno tener un blog, que si no llega a ser por el hecho de que yo tengo este, no hubiese usado jamás de losjamases”, el verboconferir”)

Y hay que tenerlo, usarlo y alimentarlo, no hacer como yo: que los abro, escribo dos artículos y luego los abandono a su suerte. Si queremos que funciones, tenemos que trabajarlo, añadir contenido cada poco, y contenido de valor, original. Podemostomar prestado”, que la red tiene de todo, pero imprimamos nuestro cuño, nuestrosavoir faire” (otrapalblog :-D), no limitarnos al copy-paste, no digo que no lo hagamos alguna vez, pero no nos pasemos.

, ya…, pero de qué hablo? Pués búscate algo de lo que sepas y que te guste. o a lo mejor al revés: que te guste y que sepas, al menos que sepas buscar. El hecho de que te guste, te va a ayudar a buscar más conocimiento sobre el tema y eso se puede transmitir, porque seguro que hay gente que lo busca, a ver si te vas a creer que tienes la exclusiva en gustos raros!!!

Y te preguntarás: cómo hago, dónde publico, cómo se instala un blog???? Bueno, si a día de hoy, todavía no lo sabes, sigue este blog que en algún momento hablaremos de ello. Si no te fías de que lo haga o no quieres esperar…, busca, busca como un loco (tampoco te creas que te va a ser tan difícil), en intenné hay información de sobra sobre el tema.

Yo en cualquier caso, te dejo aquí el enlace a un video informativo sobre un curso sobre podcast que he preparado y que a lo mejor te interesa, si es así, ahi encontrarás la forma de contactar conmigo

Saluditos grandotes

Podcast boy


Hola a todos

Podcast

Sí señor, una nueva página sobre podcast, y vosotros os preguntaréis: pero, para qué?

Porque considero que no hay conciencia de lo que es y para qué sirve esta herramienta de la web 2.0.

Nos iremos haciendo eco de programas que vayan saliendo y que nos parezcan interesantes. Si tenéis vuestros favoritos y queréis compartirlos con todos, no os cortéis y hacédnoslos llegar. Para eso están los comentarios.

Para los que no sepáis que es un podcast os dejo la definición de la Wikipedia sobre el asunto:

El podcasting consiste en la distribución de archivos multimedia (normalmente audio o vídeo, que puede incluir texto como subtítulos y notas) mediante un sistema de redifusión (RSS) que permita opcionalmente suscribirse y usar un programa que lo descarga para que el usuario lo escuche.

Dicho así, parece grave y aburrido: archivos”, “RSS”, Sistema…”, pero nada más lejos de la realidad.

Lo cierto es que el podcast es lo que se podría denominar la radio 2.0, es decir la radio que distribuye sus contenidos utilizando internet. Eso quiere decir que los creadores de contenidos, utilizan la red de redes como medio para enviar su mensaje.

Esto que parece poca cosa, dicho así rapidamente, esla pera limonera”, porque permite a todo el mundo (y contodo el mundo”, me refiero a todo el mundo que pueda tener acceso a un ordenador, tablet, teléfono movil y a internet), a realizar sus propios contenidos…, sus propios programas.

Las radios tradicionales, las que utilizan el aire y las ondas radioeléctricas, se están viendo superadas por un fenómeno que democratiza el acceso a la información, a la formación y al entretenimiento. Hasta hace no pocas fechas, si querías abrir una emisora (o cualquier tipo de medio de comunicación), tenías que tener una cantidad abusiva e indecente de dinero o contar con unas buenas amistades (y por buenas amistades no me estoy refiriendo al amigo que te lleva sopita caliente a casa cuando tienes un catarrode narices” – es que a veces soy la leche: lo bien que las hilo!!!), me refiero a gente que tiene el poder para conceder frecuencias radiofónicas o televisivas. Grandes batallas (y abusos) se han perpetrado por la obtención y concesión de una de estas frecuencias.

Pero es que ahora (por el momento…, y a ver hasta cuándo), Internet es un campo al que es muy difícil ponerle puertas, y eso, se mire por donde se mire, es bueno.

Total, que las radios tradicionales se handisfrazadode modernas, y van colgando sus programas -los que realizan para sus emisiones habituales-, en páginas web en las que no han tenido más remedio que volcarse.

Frente a esto y anteriormente, ha habido gente , que crece en número, que teniendo ganas de contar cosas, de comunicar su historia, conocimiento, simpatía…, o simplemente con ganas de hablar, se ha dado cuenta del potencial que se abría delante de sus ojos y empezaron a hacer sus propios podcasts.

Bueno, como introducción, no está mal. Me dice wordpress que llevo cuatrocientas noventa y seis pa…, ah no, quinientas palabras y subiendo. Yo creo que ya está bien, que no estoy acostumbrado a escribir tanto y me va a dar unpallá

No me quiero ir sin dejaros un link a uno de esos podcast de gente deagua y jabón por las mañanas”. Desde Vociferando, página de buena gente, entresaco hoy el último post a día de hoy, que presenta el podcast que se realizó con Tomás Fernando Flores, director de Radio 3, de RNE, en el que se habla de cosas interesantes sobre la radio actual y el podcast. Que lo disfrutéis, aquí os lo dejo.

Besotes grandes

PodcastBoy