Ētahi atu ketanga whaiaro ki te rokiroki

E koe ki te kia tonu i runga i te wā

E koe ki te kia tonu i runga i te wā

E kore e roa i mua, Korero ahau e pā ana ki nga mea Ahau tohutohu e koutou, kia koutou i ahau kia rite ki ahau o te hunga e whakaaro te mea e ti'a ia tatou ia rave i te mea e kore e mahia e ahau a kia, no te mea i konei i haere mai ahau ki te hoatu ki tetahi atu korero e pā ana ki nga mea kahore e e hoatu e te hi'oraa. (i mohio?)

I roto i te ao o te podcast Me mārama e pā ana ki tetahi mea: ki te hiahia koe kia rongo ki, E koe ki te mea i nga mea.

Kua he kupu o te hunga i roto i te heke mai, ka hua i roto i te tikanga nui te reira :-D. Ko te truism, E mohio ana ahau ki, engari kia titiro o.

Na ka pa whakarere koutou ake te ra kotahi ara i roto i te ata, ka whakatau e haere koe ki te kai i te ao, ka kake koe i roto i te ora e hāngai ana, mea hei tauira, mahi rokiroki. Kua whakamaramatia e koe te pō i te Kaha Rawa (e ranei tetahi taonga ingested te po i te aroaro o), a ka kua kite koe ki te hopuoro i roto i te ringa, kairīpoata pōtae me te whakaaro tino mīharo kua taea ki te whai i muri ia Nonsmoking tatou…, Kua marama te reira e te Superior Hinonga.

Atu, tahu e koe ki te hiahia ki te whai, mea, ki te tuku i to outou karere. Kei a koe te tikanga, Kei a koe te wā…, 3, 2, 1, whakamua!

A ka mahi koe i te hōtaka tuatahi, I taea kua pai ahau, e kore kua engari i reira kino, whakairi i te reira, te iwi whānui, me te hoatu ki a koe webcasting. Na ki te okioki…

He descansar?!!! Ko e tetahi, Kuo pau ke i te hōtaka e whai ake nei rite, te aha e paraparau tatou, te whakaputa faaineine, faaineine i ngā rauemi e tika ana mō te tuhi, maia i te colgarlo, whakaputa me te ueue i te reira. Ah! e kore e ka wareware ki te aroturuki i te i runga ake, e hiahia ana koe ki te kite i āhua o te mahi i te reira, ki te mea e tango tatou te whakaunu, kapau te tau fakafanongo, ki te kōrero koe, Whakautu…

Ko te meka Ko e te vai nei te he wa ka ui ki a koutou: me nga mea katoa hoki te mea? Tangohia e rua, e toru nga hōtaka (ranei kotahi tekau ma rua ranei,), te han escuchado tres personas (ngā koutou hoa, me tou whaea,), Kāore he kōrero a te whai koe ki te whakarite i te hōtaka e whai ake nei…, piki ite iti.

Ko tētahi o nga mea i reira he te tahi mau lototahá i roto i te ao “Podcaster” tenei e ora tatou, Ko te reira ki te kia hua i roto i te ihirangi ōrite tikanga ki te whai i te whai wāhi ki te haere mai ki te tahi mea nui ake. A e kore e tika tetahi ihirangi, whai ana ki te hoatu i taku pai i roto i ia hōtaka koe. Te tangata, e nehenehe ta tatou e whakangawaritia atu i te kotahi i ia X wā (e kore e waiho matou tino rite Heartbreak Ridge), engari tatari te iwi tetahi he kounga.

I whanganga ano tenei kounga i roto i ihirangi hāngai, me te periodicity ūngeri tata-tino: ki te whakatau ia tatou e, e whakaputa ia tatou ia marama, Whakaputaina matou ia marama; ki ia ra quience, Ko te katoa wiki, ki te rā, rā.

Kei te nui whiua te kore o te periodicity i faaroo, Ka taea e whakarerea noatia e ratou ki a koutou i te “arrhythmias” i roto i te pukapuka, si tama “refans” “reincondicionales” ciborium i te rahoraho. E te moana, E na nohoia e ratou i te kounga whakahere ratou ki a koutou i roto i ia hōtaka, taea ki te tatari roa ake e koe i te whakaae.

Ko te tikanga, e kore e whakatau i te rā tānga, kihai i rite ki nga whakarongo, me rite putunga kei te tipu, te taea o te imiraa i te tahi mea rite ratou rite te nui rite koutou, ka hopohopo ano te wa ia ratou, Ehara i te mea kia iti rite ki te kia mahue.

Ka rite ki Raphael ta, Ko ahau e: e kore e taua whakaputaina i roto i te wa, e te reira nui atu i tika i waenganui i te hōtaka, me te hōtaka…, a e te utu, no te mea e kore e taea e ahau ara i te whakarongo, ina kore ahau.

I muri i taua, Waihoki e mohio ana koe, ki te meteis koutou i roto i tenei, ka hiahia ki te whakatutuki i te tahi mea, kaua e koutou i pehi ai koutou, e hua i ihirangi.

Tino nui Besotes te tutti.

Podcastboy


La importancia de hablar bien

Voz, locución y micrófonos

Una de las características de la radiopre-podcasts”, era que se consideraba a este medio, un medio fugaz, esto es, que si no estabas atento, te perdías el mensaje. Efectivamente, si te daban un número de teléfono que te interesaba y, o no estabas atento o en ese momento se iba la emisión, te quedabas sin la información y todo era rasgarse las vestiduras y rechinar de dientes.

Ahora tenemos los rokiroki, no nos preocupa demasiado no haber escuchado la información en el momento de su emisión porque sabemos que, lo normal, es que más tarde o más temprano, aparezca el programa en las páginas web de la emisora y podamos rescatar aquello que nos interesa.

Por otro lado, estamos acostumbrados a quehablando se entienda la gente”, me refiero a que cuando conversamos con gente, nuestros interlocutores tienen en su cerebro, una especie dedispositivo corrector de erroresque les permiten resolver ciertos fallos que a nosotros nos parecen imperceptibles o simplemente no somos conscientes de ellos.

¡Ay, amigo! Pero cuando nos enfrentamos al micro…, eso es otra cosa. Decía un gran profesor que conocí que: el micro es un cabrón, porque releja todo lo que decimos y no enmascara los fallos, es más, parece que los acentúa. A esto hay que añadir, sobre todo las primera veces que usamos esedispositivo diabólico”, la sorpresa que nos produce el oír nuestra voz por primera vez de forma extracorporea (o sea, fuera de nosotros mismos…, momento Iker Jiménez).

No apuesto porque seguro que perdería, pero por poco, aún así estoy casi seguro que tod@s los que nos hemos grabado alguna vez hemos dicho eso de: pero esa es mi voz? (dicho en estado de shock, ojos como platos y rojos como tomates), pués sí, , amig@ mi@, es tu voz, con ese sonido a trompeta desafinada que jamás hubieras pensado que tenías. Pero eso no es el principal problema, porque a eso se acostumbra uno. Es cuestión de grabarse, escucharse y tarde o temprano nos vamos haciendo a nuestro sonido (Hay gente que hasta llega a gustarse!!!), es mayor el problema de mantener un discurso claro y limpio a efectos de pronunciación. Dice Emma Rodero, que la voz es cuerpo y como tal hay que entrenarla. Debemos aprender a pronunciar, a mover, a utilizar perfectamente todos los elementos que están implicados en el uso de la palabra hablada. Aprovecho la ocasión para dejaros aquí el link a una página donde ofrecen cursos de podcast y de doblaje.

En cualquier caso, para mejorar nuestra pronunciación, lo ideal es practicar, practicar y practicar. Grabarnos, escucharnos y corregirnos. Te tangata! Sería bueno saber de respiración, ejercicios de máscara facial, lectura avanzada…, pero poco a poco.

Seguiremos hablando de esto y de otras muchas cosas, hasta entonces, me voy a grabar para escucharme y, si me sale mal, corregirme.

Besotes grandes

Podcast boy


Blog o no blog

Blogs

Hoy en día, el fenómeno podcast se tiene que ver como algo global, no es, necesariamente, una herramienta aislada. Como la lechuga que combina excelentemente con huevo, patata, atún y espárragos…, para hacer una estupenda ensalada, el podcast combina perfectamente con el video online y con el blog para crear un solido medio de comunicación global. (El símil está un poco forzado, no? Ya me parecía, pero acabo de comer y fue lo primero que se me vino a la cabeza)

Hoy vamos a hablar del blog como elemento de apoyo a nuestro podcast. (Oye, que a lo mejor a ti te gusta más el podcast como apoyo del blog…, pués eso también es válido…, o el video online de principal y blog y podcast de apoyo!!!). En nuestro caso hemos decidido que el podcast va a ser el elemento principal de nuestro medio de comunicación. Reservamos para su contenido, temas y realizaciones poderosas. Lo mimamos y lo cuidamos como si fuera nuestro hijo, buscamos el mejor material y lo tratamos y editamos con cariño y amor de madre/padre, para que sea perfecto. Es nuestro hijo más querido.

Pero es bueno que lo apoyemos con un buen blog que le de marchamo de continuidad, que le aporte valor añadido, que le confiera poso de autoridad. (Fijaros si es bueno tener un blog, que si no llega a ser por el hecho de que yo tengo este, no hubiese usado jamás de losjamases”, el verboconferir”)

Y hay que tenerlo, usarlo y alimentarlo, no hacer como yo: que los abro, escribo dos artículos y luego los abandono a su suerte. Si queremos que funciones, tenemos que trabajarlo, añadir contenido cada poco, y contenido de valor, original. Podemostomar prestado”, que la red tiene de todo, pero imprimamos nuestro cuño, nuestrosavoir faire” (otrapalblog :-D), no limitarnos al copy-paste, no digo que no lo hagamos alguna vez, pero no nos pasemos.

, ya…, pero de qué hablo? Pués búscate algo de lo que sepas y que te guste. o a lo mejor al revés: que te guste y que sepas, al menos que sepas buscar. El hecho de que te guste, te va a ayudar a buscar más conocimiento sobre el tema y eso se puede transmitir, porque seguro que hay gente que lo busca, a ver si te vas a creer que tienes la exclusiva en gustos raros!!!

Y te preguntarás: cómo hago, dónde publico, cómo se instala un blog???? Bueno, si a día de hoy, todavía no lo sabes, sigue este blog que en algún momento hablaremos de ello. Si no te fías de que lo haga o no quieres esperar…, busca, busca como un loco (tampoco te creas que te va a ser tan difícil), en intenné hay información de sobra sobre el tema.

Yo en cualquier caso, te dejo aquí el enlace a un video informativo sobre un curso sobre podcast que he preparado y que a lo mejor te interesa, si es así, ahi encontrarás la forma de contactar conmigo

Saluditos grandotes

Podcast boy


Hola a todos

Podcast

Sí señor, una nueva página sobre podcast, y vosotros os preguntaréis: pero, para qué?

Porque considero que no hay conciencia de lo que es y para qué sirve esta herramienta de la web 2.0.

Nos iremos haciendo eco de programas que vayan saliendo y que nos parezcan interesantes. Si tenéis vuestros favoritos y queréis compartirlos con todos, no os cortéis y hacédnoslos llegar. Para eso están los comentarios.

Para los que no sepáis que es un podcast os dejo la definición de la Wikipedia sobre el asunto:

El podcasting consiste en la distribución de archivos multimedia (normalmente audio o vídeo, que puede incluir texto como subtítulos y notas) mediante un sistema de redifusión (RSS) que permita opcionalmente suscribirse y usar un programa que lo descarga para que el usuario lo escuche.

Dicho así, parece grave y aburrido: archivos”, “RSS”, Sistema…”, pero nada más lejos de la realidad.

Lo cierto es que el podcast es lo que se podría denominar la radio 2.0, es decir la radio que distribuye sus contenidos utilizando internet. Eso quiere decir que los creadores de contenidos, utilizan la red de redes como medio para enviar su mensaje.

Esto que parece poca cosa, dicho así rapidamente, esla pera limonera”, porque permite a todo el mundo (y contodo el mundo”, me refiero a todo el mundo que pueda tener acceso a un ordenador, tablet, teléfono movil y a internet), a realizar sus propios contenidos…, sus propios programas.

Las radios tradicionales, las que utilizan el aire y las ondas radioeléctricas, se están viendo superadas por un fenómeno que democratiza el acceso a la información, a la formación y al entretenimiento. Hasta hace no pocas fechas, si querías abrir una emisora (o cualquier tipo de medio de comunicación), tenías que tener una cantidad abusiva e indecente de dinero o contar con unas buenas amistades (y por buenas amistades no me estoy refiriendo al amigo que te lleva sopita caliente a casa cuando tienes un catarrode narices” – es que a veces soy la leche: lo bien que las hilo!!!), me refiero a gente que tiene el poder para conceder frecuencias radiofónicas o televisivas. Grandes batallas (y abusos) se han perpetrado por la obtención y concesión de una de estas frecuencias.

Pero es que ahora (por el momento…, y a ver hasta cuándo), Internet es un campo al que es muy difícil ponerle puertas, y eso, se mire por donde se mire, es bueno.

Total, que las radios tradicionales se handisfrazadode modernas, y van colgando sus programas -los que realizan para sus emisiones habituales-, en páginas web en las que no han tenido más remedio que volcarse.

Frente a esto y anteriormente, ha habido gente , que crece en número, que teniendo ganas de contar cosas, de comunicar su historia, conocimiento, simpatía…, o simplemente con ganas de hablar, se ha dado cuenta del potencial que se abría delante de sus ojos y empezaron a hacer sus propios podcasts.

Bueno, como introducción, no está mal. Me dice wordpress que llevo cuatrocientas noventa y seis pa…, ah no, quinientas palabras y subiendo. Yo creo que ya está bien, que no estoy acostumbrado a escribir tanto y me va a dar unpallá

No me quiero ir sin dejaros un link a uno de esos podcast de gente deagua y jabón por las mañanas”. Desde Vociferando, página de buena gente, entresaco hoy el último post a día de hoy, que presenta el podcast que se realizó con Tomás Fernando Flores, director de Radio 3, de RNE, en el que se habla de cosas interesantes sobre la radio actual y el podcast. Que lo disfrutéis, aquí os lo dejo.

Besotes grandes

PodcastBoy